باز در حجم زمستان ِ سردی دیگر // سایه گسترد شبی دیگرو دردی دیگر //
شب نفرین شده ی رایت یلدا بر دوش // شب ننگی الم کشتن فردا بر دوش //
امشب از مملکت زاغ و زغن می آیم // از لگدمال ترین سمت چمن می آیم//
گفتنی ها همه راز است ولی خواهم گفت // سر این قصه دراز است ولی خواهم
گفت // من فروپاشی ارکان وفا را دیدم // خوش ندارید ولی اشک خدارا دیدم //
چه چمن ها که نروییده پریشان کردند // چه خدایان که فدای دو سه من نان کردند//
چه لطیفان که به پیران حبش بخشیدند // چه ظریفان که به مشتی تن لش بخشیدند //
همه را دیدم و در بستر خون خوابیدم // این حکایت تو فقط می شنوی من دیدم //
شهر با دهن روزه به دریا بردند // کوزه بردوش به دریوزه به دریا بردند //
آشنا مردی و عصمت به اسارت رفته //جرعه نه جام نه میخانه به غارت رفته //
دیده آماج کمان است قدم بردارید // سینه تاراج خزان است قلم بردارید //
کم بدین ورطه کشاندندو تحمل کردیم // کم به ما آب ندادند ولی گل کردیم //
کم تو را بر سر بازار ملامت کردند // کم نوشتیم و نخواندند و قضاوت کردند //
کم پراکنده شدیم از دم درهای بهشت // به گناهی که نکردیم و قلم زود نوشت //
این خوارج همه را غرق ریا می بینم // بر سر نیزه نه قرآن که خدا می بینم //
ترک این طایفه کن حلقه به گوش دل باش // تو سلیمانی و این ران ملخ عاقل باش//
شعر بیراسته تقدیم فلانی نکنید//رخنه در دین خود از بیم فلانی نکنید //
نردبان دو سه تن پست تر از خود نشوید // آلت دست فرو دست تر از خود نشوید//
مگذارید مگس نغمه سرایی بکند // دیو در هیبت منصور خدایی بکند //
بر سر خانه ی اجدادی خود برگردید // شهر رسواست به آبادی خود برگردید //
این رفیقان که به مهر تو کمر می بندند // خویش که خوردند به نان و نمکت می خندند //
های پابسته هل هله ی نوح اینجاست // پاره این تخته بهل قل قله ی نوح اینجاست //
شاید این چوب ستردن گل امید شود // این شب یائسه آبستن خورشید شود.

__________________________________________________
شاعر ِ این شعرو هر کسی میشناسه لطف کنه ممنون میشم!